W 2021 roku środowisko skupione wokół Fundacji Pro - Prawo do życia wystąpiło z nową obywatelską inicjatywą ustawodawczą pod nazwą "Stop aborcji!". Inicjatywa to propozycja ustawodawcza dotycząca zmian w prawie aborcyjnym w Polsce. Wedle stanu prawnego na połowę 2021 roku, w Polsce wciąż można legalnie zabijać dzieci nienarodzone na podstawie dwóch ustawowych przesłanek. Z tym procederem chcą skończyć obrońcy życia, właśnie za pomocą nowej inicjatywy ustawodawczej.

Obywatelski projekt ustawy "Stop aborcji" - inicjatywa 2021

Fundacja Pro - Prawo do życia w dniu 31 marca 2021 r. otrzymała informację o zarejestrowaniu przez Marszałka Sejmu komitetu inicjatywy ustawodawczej „Stop aborcji” wraz z pierwszym tysiącem zebranych podpisów. Oznacza to, że od tego momentu inicjatywa musi uzyskać pisemne poparcie co najmniej 100 tysięcy dorosłych obywateli polskich, aby następnie mógł ją rozpatrzyć Sejm. Pełnomocnikiem Komitetu „Stop aborcji” jest weteran walki o prawo do życia w Polsce - Mariusz Dzierżawski.

Co przewiduje obywatelski projekt ustawy? Przede wszystkim, zmienia on Kodeks Karny w sposób zapewniający podobną ochronę życia osobie przed narodzeniem do osoby już narodzonej. Aby to zaimplementować, przygotowano definicję dziecka, obejmującą również okres prenatalny. Ponadto projekt przewiduje uchylenie artykułów 152-154 i 157a Kodeksu Karnego, ponieważ ich zapisy jedynie osłabiają ochronę prawną życia ludzkiego w fazie prenatalnej w porównaniu do ochrony prawnej życia ludzkiego w innych fazach.

Jednak najważniejszy zapis projektu ustawy dotyczy innego aktu normatywnego: obowiązującej od 1993 roku Ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Mylnie nazywana "kompromisem aborcyjnym" ustawa z 7 stycznia 1993 roku - pomimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2020 roku - wciąż pozwala na legalne zabijanie dzieci w fazie prenatalnej. Takich legalnych zabójstw w samym roku 2020 odnotowano w Polsce ponad 1000. Ustawa ta jest przyczyną wielu problemów natury legislacyjnej, społecznej i karnej. Wymusza na organach państwa dokonywanie różnorodnych wykładni a także stwarza normatywne pole dla ingerencji w jej treść zwolennikom aborcji. Dużo trudniej jest znowelizować duży, komplementarny akt stanowiący cały system prawa karnego niż niewielką, pojedynczą ustawę.

Warto pamiętać, iż w świetle obecnego regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, projekt obywatelski, który został skutecznie złożony ze wspomnianą wymaganą listą podpisów poparcia, musi być skierowany do pierwszego czytania najdalej po trzech miesiącach od przyjęcia dokumentów przez Marszałka Sejmu. Postępowanie ustawodawcze w Sejmie złożone jest z trzech czytań, podczas których projekt jest opiniowany oraz zgłaszane są wobec niego wnioski formalne. Uchwalenie całości projektu w trzecim czytaniu oznacza, iż staje się on ustawą, która jednak jeszcze nie obowiązuje. Akt ten kierowany jest wówczas Senatu, który ma 30 dni na decyzję w jej sprawie: przyjąć bez poprawek, przyjąć z poprawkami bądź odrzucić w całości. Stanowisko Senatu może przyjąć lub odrzucić Sejm. Ostatnie słowo należy do Prezydenta RP, który ma 21 dni na decyzję w przedmiocie podpisania ustawy.

Aborcja (działanie nakierowane bezpośrednio na śmierć dziecka poczętego) nie jest środkiem zaradczym wobec zagrożenia zdrowia lub życia matki dziecka. Działania lecznicze wobec matki mogą natomiast wiązać się z zagrożeniem dla życia dziecka, a czasami spowodować jego śmierć. W medycynie często zdarzają się sytuacje, gdy podjęcie terapii wiąże się z ryzykiem dla zdrowia lub życia pacjenta. Jeśli działania te były podjęte zgodnie z wiedzą i sztuką lekarską to lekarz nie ponosi odpowiedzialności za wynikłe szkody.

Analogicznie, jeśli działania lekarza podjęte w celu ratowania zdrowia lub życia matki były zgodne ze sztuką lekarską, nie ponosi on odpowiedzialności za szkody, jakie poniosło poczęte dziecko. Podobnie nie ponosi odpowiedzialności lekarz, którego działania zgodne z wiedzą medyczną, podjęte w celu ratowania zdrowia i życia dziecka poczętego (diagnostyka i terapia prenatalna) spowodowały powstanie zagrożenia dla jego zdrowia lub życia albo jego śmierć.

Zdarzenia takie opisane są w art. 26. KK:

1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego.
2. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto, ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.
5. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy z ciążących na sprawcy obowiązków tylko jeden może być spełniony.

Podsumowując, proponowane zmiany prawa nie pociągają więc za sobą zagrożenia dla zdrowia lub życia matek.